#20 "Ekspozycja" Remigiusz Mróz [Mój pierwszy kryminał ^.^]

OPIS FABUŁY:

Na giewoncie odkryto makabryczny widok-ktoś powiesił na krzyżu nagiego mężczyznę. Nie ma żadnych śladów zbrodni, a wygląd ofiary nie wskazuje na to, by się broniła. Wszystkie dowody sygnalizują, że mężczyzna wszedł na górę dobrowolnie, jakby doskonale znał mordercę.

Sprawę prowadzi niecieszący się dobrą opinią komisarz Wiktor Forst.  Rozpoczyna śledztwo wraz z dziennikarką Olgą Szrebską. 

Czy rozwiązanie zbrodni okaże się górą nie do zdobycia? Czy sprawca zostanie złapany? Jakie niebezpieczeństwo czyha na bohaterów?

KILKA SŁÓW ODE MNIE:

W życiu każdego książkoholika przychodzi moment, w którym odkłada on "Koziołka Matołka" i "Śpiącą Królewnę" na półkę i sięga po coś poważniejszego, coś co może wywołać w nim niesamowite emocje i skłonić do wielu refleksji i głębokich przemyśleń. Coś co sprawi, że będzie on chodził w kółko po pokoju i zastanawiał się nad sensem swojego życia i nad egzystencją świata. Coś co.....

 Nie no, aż tak to chyba nie. Kto z nas nie chciałby wrócić do "Dzieci z Bullerbyn" albo "Króla Lwa"?

Chodzi mi o to, że postanowiłam porzucić na jakiś czas moją ukochaną fantastykę i zagłębić się w świecie tajemniczych morderstw, niezwykłych zagadek i niebezpiecznych morderców. 

Myślałam, że moją przygodę z kryminałem zacznę od którejś z powieści Agathy Christie, ale gdy weszłam do księgarni, zobaczyłam coś w tym stylu:

I stwierdziłam, że na razie tej autorce podziękuję. 

Dlatego właśnie padło na naszego rodaka, o którym  słyszałam już tyle OCH-ów i ACH-ów, że nie mogłam obojętnie przejść obok tych cudeniek:

Już od dłuższego czasu chciałam przeczytać "Parabellum", ale "prędzej Putin odda Krym" (cytat z "Ekspozycji") niż wydawnictwo wznowi nakład tej trylogii. 

Postanowiłam więc sięgnąć po Trylogię z komisarzem Forstem, którą polecało bardzo wiele osób.

MOJA OPINIA:

Pierwsze, na co pragnę zwrócić uwagę, to główny bohater. 

Wiktor Forst jest niezwykle intrygującą postacią i muszę powiedzieć, że naprawdę tego gości polubiłam. Ma cięty język, na około rzuca żartobliwymi albo chamskimi tekstami i wszystko wskazuje na to, że jest uzależniony od czterech rzeczy: papierosów, alkoholu, gum cynamonowych i seksu. Do tego nie cieszy się zbyt dobrą opinią w policji ani w społeczeństwie. Na swoim koncie ma już kilka wybryków-nawet poważniejszych, ale ma to głęboko w dupie w ogóle się tym nie przejmuje. 

Myślę, że to właśnie jego postać w dużym stopniu wpływa na dynamikę akcji w tej książce. To on daje początek nowym wątkom w powieści, a dzięki niemu wydarzenia mkną jak szalone. Co chwila w książce pojawiają się naprawdę zaskakujące zwroty akcji i mogłoby się wydawać, że Wiktor Forst sam pakuje się w kłopoty, ale moim zdaniem on po prostu za wszelką cenę chce się dowiedzieć, kto jest mordercą i kto pragnie go zniszczyć.

Do tego ma ciekawe motto; przydatną dewizę: "Prosta zasada mówi, by gasić trwające pożary i nie przejmować się tymi, które dopiero wybuchną."-coś w tym jest!

Gdybym została zamordowana, a sprawcy by nie złapano (tak, nie ma to jak optymistyczna myśl w środku recenzji) to chciałabym, żeby śledztwo prowadził właśnie ktoś taki, jak Wiktor Forst i Olga Szrebska.

Dziennikarka jest niezwykle mądrą kobietą, ma wiedzę na wiele rozległych tematów; jest oczytana; nie boi się zwrócić uwagi na sytuacje, na temat których większość zwyczajnie milczy. Jest bystra i dokładna-prawdziwa perełka w swoim zawodzie. A poza tym jest to silna babka, która nie da sobie w kaszę dmuchać ani komisarzowi ani nikomu innemu.

Dużym plusem w tej książce jest humor. Dialogi w tekście są niekiedy tak zabawne, że nie da się przynajmniej nie uśmiechnąć. Wszystkie wypowiedzi Forsta, które mają niekiedy podtekst seksualny, naprawdę mogą rozbawić czytelnika, gwarantując chwilę rozluźnienia. Ale, żeby nie było, nie cała książka jest tak lekka i przyjemna.

Przejdę teraz do kwestii, od której powinnam chyba zacząć-do wątku kryminalistycznego.

Remigiusz Mróz odwalił kawał naprawdę doskonałej roboty. Już od pierwszych stron wrzuca nas na głęboką wodę, dając nam opis przyprawiającego o dreszcze morderstwa. Przez całą książkę śledzimy to, jak bohaterowie próbują złapać sprawcę, a przede wszystkim próbują ustalić, kim owy morderca jest. 

Cały czas do fabuły dochodzą nam nowe, na początku niezbyt zrozumiałe wątki, które tworzą naprawdę niesamowitą całość. Plączą one coraz bardziej w śledztwie, sprawa wydaje się być jeszcze bardziej zagmatwana, a motywy zabójcy mogą mieć o wiele głębszy sens. 

 Element monet był tak mistrzowski, że śledziłam go z zapartym tchem. Sama zastanawiałam się, czy monety są tylko autografem mordercy, czy może są jednak ważnym śladem, który doprowadzi do rozwiązania zagadki. 

Z wielkim zainteresowaniem czytałam o kolejnych postępach w śledztwie i próbowałam ustalić razem z Forstem i Szrebską, jaką wspólną cechę mają ofiary, bo tak-ofiar jest tutaj więcej. Ale, czy mi się udało? Oczywiście, że nie. Remigiusz Mróz w tak mistrzowski sposób kieruje wydarzeniami, że nie da się przewidzieć końca. Nawet wątek religijny, który z początku wydawał mi się naprawdę nijaki i najzwyczajniej w świecie nudny, wciągnął mnie bez reszty i okazał się znaczącym dla fabuły zagadnieniem. 

Myślałam, że cała akcja książki będzie działa się w Polsce, ale nie, nie, nie! Oczywiście na początku można pobudzić wodze fantazji i utworzyć sobie w głowie przepiękne obrazy Tatr,-autor rewelacyjnie oddał piękno tych gór-ale później razem z głównym bohaterem odwiedzamy naszych wschodnich sąsiadów i po lekturze tej książki...nie mam ochoty podróżować w tamtym kierunku. 

Doszłam w końcu do kwestii, o której chciałam Wam napisać już na początku, ale to tak głupio zaczynać recenzować książkę od końca. Bo właśnie o zakończeniu chcę trochę powiedzieć.

Po pierwsze-koniec został mi zaspoilerowany...............................................

Wyglądało to mniej więcej tak:

Marta wbiega uradowana do domu. W rękach trzyma kupioną właśnie książkę, która pachnie niesamowicie, wygląda niesamowicie i zapowiada się niesamowicie. 

Jej serce już wywija fikołki na myśl o tym, że za chwilę będzie mogło pogrążyć się w lekturze, a mózg jest ogromnie podekscytowany perspektywą wzbogacenia słownictwa dziewczyny o kilka niezrozumiałych wcześniej słów. 

Marta kładzie powieść na półce i z iskierkami w oczach podziwia jej przepiękny grzbiet. Prosi mamę i barta, żeby ci przyszli do pokoju i z dumą prezentuje im nową zdobycz. Mama tylko kiwa głową stwierdzając, że córki nie da się już wyleczyć z książkowego uzależnienia, a brat bierze powieść i przekartkowuje ją na końcową stronę. Na cały głoś wykrzykuje ostatnie zdanie: ".........................................", a Marta stoi oniemiała na środku pokoju i nie wie, czy ma płakać, krzyczeć czy może od razu dokonać mordu...

A więc tak to mniej więcej wyglądało. Nie martwcie się-brat żyje-wtedy 

zaczęłam się śmiać :D

I pomimo tego, że znałam zakończenie, to kompletnie się go nie spodziewałam. Czytając ostatnie strony oczy wychodziły mi z orbit i myślałam, że mój brat się jednak pomylił; wyrwał jakieś zdanie z kontekstu, które wcale nie było prawdą, a zakończenie będzie zupełnie inne. 

Bo przecież nic nie wskazywało na to, że "Ekspozycja" tak się skończy! 

Remigiusz Mróz złamał moje serce, sprawił, że zostałam wypompowana z emocji, a moja wizja, dotycząca przyszłości bohaterów, którą utrzymywałam w różowych barwach, odziała się w najciemniejszy odcień czerni, jaki istnieje na tym świecie. 

Kiedy przeczytałam ostatnie zdanie, wyglądałam tak:

"Ekspozycja" to kryminał, który pochłonęłam w kilkanaście godzin. Spodziewałam się dobrej książki, która będzie interesującą pozycją na kilka dni,  ale to co dostałam, przewyższyło moje najśmielsze oczekiwania. Doskonały pomysł, perfekcyjne wykonanie, mroczna tajemnica i wbijające w fotel zakończenie sprawiły, że nie zapomnę tej książki do końca życia. 

Nie mogę się doczekać, kiedy przeczytam drugi tom-"Przewieszenie", które, z tego co słyszałam, jest jeszcze lepsze. Na razie jednak funduszy brak.... :D

OCENA KOŃCOWA:

FABUŁA: 9/10

BOHATEROWIE: 9/10

STYL AUTORA: 10/10

OPRAWA WIZUALNA: 9/10

Wynik końcowy: 37/40

Z wielką chęcią będę kontynuować moją przygodę z kryminałami ♥

A czy Wy czytaliście "Ekspozycję" A może jakąś inną książkę Remigiusza Mroza? Co sądzicie? Podzielcie się opinią w komentarzach! 

Miłego dnia, książkoholicy! :*

~Marta