#21 "Cztery pory roku" Stephen King [Spotkanie przy kawie z mistrzem grozy ^.^]

Stephen King jest tak wybitnym i nadzwyczajnym pisarzem, że chyba każdy książkoholik powinien przeczytać przynajmniej jedno dzieło tego autora. 

Bo powiedzmy to sobie szczerze-Stephen wyniósł literaturę horroru, kryminału i sensacji na bardzo wysoki poziom i jest chyba jednym z najbardziej rozpoznawalnych pisarzy ostatnich kilkunastu, a nawet kilkudziesięciu lat. 

Już od dłuższego czasu planowałam przeczytać którąś z książek tego autora i powiedziano mi, że jeśli jestem początkującą czytelniczką Kinga, to powinnam sięgnąć po "Zieloną milę". 

Jednak w mojej bibliotece oczywiście nie było tej książki, ani kolejnej, którą chciałam przeczytać-"Cmętarza zwieżąt", więc poszperałam trochę w czeluściach internetu i moją uwagę przykuł zbiór opowiadań-"Cztery pory roku".

OPIS FABUŁY:

W książce znajdziemy cztery opowiadania-jedno z nich na każdą porę roku.

Może krótko o fabule tych minipowieści:

1. WIOSNA NADZIEI "Skazani na Shawshank" :

Myślę, że większość z Was będzie wiedziała, o czym ono jest, ale dla tych niewiedzących:

Andy Dufresne odsiaduję karę dożywotniego więzienia za podwójne morderstwo, którego nie popełnił. W Shawshank rządzą sadystyczni strażnicy, a dyrektor więzienia to hipokryta i oszust. Ale Andy spędzi lata w celi, wykorzystując czas, którego ma pod dostatkiem, na przygotowanie misternego planu zemsty-tak zaskakującego, że zmyli nawet najbliższych mu współwięźniów...

2. LATO ZEPSUCIA "Zdolny uczeń" :

Todd Bowden wpada na trop hitlerowskiego zbrodniarza, który pod przybranym nazwiskiem ukrywa się w amerykańskim miasteczku. Od tego momentu zaczyna go szantażować-jeśli staruszek nie będzie opowiadał mu o zbrodniach jakich dokonał, chłopiec wyda go policji. Tak więc Todd i pan Dussander zaczynają się spotykać w domu starca, a trzynastoletni chłopak okazuje się pojętnym uczniem oprawcy z Auschwitz...

3. JESIEŃ NIEWINNOŚCI "Ciało" :

Czwórka dwunastoletnich chłopców wyrusza do lasu w poszukiwaniu ciała martwego nastolatka...

4. ZIMOWA OPOWIEŚĆ "Metoda oddychania" :

Emlyn McCarron opowiada historię niezwykłego porodu, jaki przed laty odebrał w Wigilię Bożego Narodzenia. Porodu, który zaczął się śmiercią pacjentki w wyjątkowo drastycznych okolicznościach...

MOJA OPINIA:

Co tu mogę powiedzieć, żeby za dużo nie zdradzić? 

W książce są cztery opowiadania-mówiłaś to już chyba trzy razy! Weź się zamknij!-, z których BARDZO podobały mi się trzy z nich, a tak BARDZO BARDZO dwa :D

No, ale od początku!

Fabułę "Skazanych na Shawshank" już znałam, bo jak się pewnie domyślacie, oglądałam film, przez który zdecydowałam się właśnie przeczytać "Cztery pory roku", bo był genialny! Opowiadanie przypadło mi do gustu-było takim miłym zaskoczeniem początkiem poznawania stylu Kinga i naprawdę dobrze mi się je czytało, pomimo tego, że już znałam treść. Znalazłam w nim kilka wątków, których nie było w filmie i przede wszystkim urzekł mnie narrator prowadzący nas przez karty "Skazanych na Shawshank", gdyż opowiadał on w tak piękny, interesujący i niebanalny sposób, że wciąż miałam ochotę na więcej i więcej i nawet nie zorientowałam się, kiedy doszłam do końca:'( Fabuła była tutaj niezwykle ciekawa, miejscami intrygująca, dająca przede wszystkim dużo do myślenia. Znalazłam w niej również momenty, w których robiło mi się ciepło na sercu i było to coś naprawdę pięknego, bo nie każdy potrafi stworzyć taką wzruszającą atmosferę na zaledwie stu stronach tekstu.

Mimo to, uważam, że ekranizacja była lepsza....

Ale to już temat na inny post! 

"Zdolny uczeń" z początku wydawał mi się nudny jak flaki z olejem. Pierwsze strony były dla mnie męką i miałam zrezygnować z dalszego czytania. Główny bohater tak strasznie mnie irytował, że miałam ochotę go zamordować, co w tej książce nie byłoby w sumie niczym niezwykłym. Ale w końcu "Lato zepsucia" wciągnęło mnie tak bardzo, że nie mogłam się od niego oderwać. Z każdą kolejną stroną robiło się coraz ciekawiej, zaczęłam rozumieć postępowania chłopca, zrozumiałam jak wielki wpływ ma na człowieka przeszłość. 

Stephen King w tej minipowieści stworzył niezwykle przerażający i dokładny obraz tego, co działo się w psychice Todda i czytałam o tym z oczami na wierzchu, bo było to po prostu genialne! I myślę, że w tym opowiadaniu na największa brawa zasługuję właśnie ten portret psychologiczny Todda, ale również i pana Dussandera, które były naprawdę mistrzowskie!

Zakończenia "Zdolnego ucznia" nie domyśliłam się, co jest kolejnym wielkim plusem i co przeważyło o tym, że "Lato zepsucia" jest moją ulubioną nowelką z wszystkich czterech.

Trzecie opowiadanie-"Ciało"-było moim zdaniem najgorsze. Najzwyczajniej w świecie mnie nudziło i nie znalazłam w nim nic porywającego. Bohaterowie mnie denerwowali, fabuła wydawała mi się nijaka i zakończenie również mnie nie porwało. Odliczałam tylko strony do końca i miałam wrażenie, że jest ich coraz więcej. 

Oczywiście zwróciłam uwagę na problemy głównych bohaterów. Współczułam im, że pomimo tak młodego wieku, przeżyli w swoim życiu tak wiele.

Bo w "Jesieni niewinności" mamy pokazany problem alkoholizmu, a może bardziej życia z alkoholikiem; mamy ukazaną lekceważącą postawę rodziców wobec dziecka; czytamy o pierwszych objawach choroby psychicznej, więc w tym opowiadaniu jest się na czym skupić, bo oprócz tego przez cały czas towarzyszymy naszym bohaterom w wędrówce do ciała, która również obfituje w różnego typu wydarzenia. Do tego przez fabułę przeplatają się opowiadania Gordiego-narratora "Ciała", które urozmaicają trochę całą minipowieść.

Niemniej jednak pozostaje ona nadal najsłabszą z wszystkich czterech historii. Jestem w stanie ją docenić m.in. za cudowne cytaty, ale na pewno nie zostanie ona długo w mojej pamięci.

"Metodę oddychania" skończyłam czytać jakieś dwie godziny temu i jest to naprawdę bardzo dobra opowieść, chociaż najkrótsza ze wszystkich. Po pierwsze opis, który Wam podałam pochodzi z okładki, a więc może dodam coś od siebie. David dostaje zaproszenie od swojego szefa na spotkanie tajemniczego klubu, w którym opowiada się przeróżne historię. Od tych ciepłych, szczęśliwych o pierwszej miłości do mrożących krew w żyłach horrorów. David przyjmuję zaproszenie i staję się członkiem klubu. W "Metodzie oddychania" przedstawia nam opowieść McCarrona, która jest tak nieprawdopodobna, że aż można w nią uwierzyć.

Fabuła historii jest interesująca i naprawdę tajemnicza, bo nie wszystkie sytuacje dziejące się w klubie, można racjonalnie wyjaśnić, co jest genialne, bo wprowadza dreszczyk emocji.

  Opowieść McCarrona chwyciła mnie za serce i czytając ją miałam ochotę płakać. 

I jeszcze zakończenie opowiadania tak bardzo mi się spodobało, że całość wywarła na mnie naprawdę niesamowity efekt!! No wiecie, niby tylko kilka słów, jedno zdanie, a wnosi tak dużo-piękne!

CYTATY:

"Przyjaciele ciągną cię w dół, Gordie. Nie wiedziałeś o tym? [...] Twoi przyjaciele. Są jak tonący, którzy łapią cię za nogi. Nie możesz ich ocalić. Możesz tylko utonąć razem z nimi."

"O najważniejszych sprawach najtrudniej opowiedzieć, ponieważ słowa pomniejszają je. Trudno sprawić, aby obcy zaczęli cenić to, co jest dla ciebie najważniejsze."

"Sądzę, że przemowy zabijają miłość-to pewnie okropne stwierdzenie ze strony pisarza, ale prawdziwe. [...] Miłość ma zęby, którymi kąsa, a ranu nigdy się nie zabliźniają. Żadne słowo ani kombinacja słów nie zdoła zasklepić tych miłosnych ugryzień. Jest wprost przeciwnie-w tym sęk. Jeśli te rany zaschną, słowa giną wraz z nimi. Uwierzcie mi. Stworzyłem moje życie ze słów i wiem, że tak jest."

"Przyjaciele przychodzą i odchodzą, jak kelnerzy w restauracjach, zauważyliście? [...] Niektórzy ludzie toną, i tyle. Nie jest to dobre, ale zdarza się. Niektórzy toną."

Kochani, co sądzicie o tej książce? Zainteresowała Was czy wręcz przeciwnie? A może już znacie historie w niej opisane? Wyrażajcie swoje opinie w komentarzach ;)

Czytaliście już może którąś z książek Kinga? Możecie mi jakąś polecić?

Ściskam!

~Marta