#24 "Ukryta Łowczyni" Danielle L. Jensen [Moim mężem jest troll...]

Bez spoilerów!

OPIS FABUŁY:

W mieście pod górą tyran sprawuje władzę absolutną. Jedyny troll, który byłby zdolny mu się przeciwstawić, został oskarżony o zdradę i uwięziony. Cecile zdaje sobie sprawę, że wcale nie znajduje się poza zasięgiem władzy króla i jego manipulacji. Dziewczyna szuka niestrudzenie Anushki-czarownicy, która rzuciła klątwę na trolle. Aby ją odnaleźć, Cecile musi zagłębić się w magię, która jest mroczna i zabójcza. Czarownica jest jednak przebiegła, a Cécile może się okazać nie tylko łowczynią, ale i zwierzyną.

MOJA OPINIA:

Ta książka to kawał dobrej fantastyki!  ♥

Znajdziemy w niej akcję, przygodę, romans, elementy fantastyczne i detektywistyczne (te ostatnie w małym stopniu), a do tego cudownych bohaterów (z jednym wyjątkiem), zagadkę do rozwiązania i czarownicę do schwytania.

Ale nie zrażajcie się, jeśli nie lubicie na przykład romansu, bo "Ukryta Łowczyni" to 90% pięknej, czystej fantastyki, a 10% elementów wymienionych powyżej. 

Ta powieść wciąga i to niesamowicie. Kiedy już czytelnik rozpocznie przygodę w Trollus, to nie może się od niej oderwać, ciągle chce więcej i więcej; kartki szeleszczą obracane z niewiarygodną szybkością, oczy, mózg i serce chłoną napisane litery, słowa i zdania! Nie przejmujecie się niewygodną pozycją lub tym, że obok na stole wystygła Wam filiżanka herbaty/kakao/kawy (niepotrzebne skreślić); macie to gdzieś, bo właśnie przeżywacie wyjątkową podróż, która pozwala Wam zapomnieć o szarej, nudnej rzeczywistości i z której nie chcecie wracać. Właśnie to jest fenomen Danielle L. Jensen-potrafi ona zaciekawić czytelnika swoją historią już od pierwszych stron. Z każdym końcem rozdziały mówicie sobie "Jeszcze tylko jeden. Jeszcze tylko jeden" i nawet nie wiecie, kiedy przeczytaliście całą książkę. I co z tego, że jest druga w nocy, a na następny dzień Wasze wory pod oczami wiszą aż do policzków. I tak wiecie, że było warto!

Zaczęłam takim miłym akcentem, ale muszę najpierw napisać o dwóch negatywach tej książki. Potem dopiero przyjdzie czas na pochwały.

Pierwsza kwestia to główna bohaterka. Przez pierwsze 100/150 stron Cecile była tak irytująca, tak infantylna i tak lekkomyślna, że nie mogłam uwierzyć, iż Danielle L. Jensen z silnej, zdecydowanej, mądrej i rozważnej kobiety, potrafiła zrobić tak głupiutką i nierozsądną dziewuchę. Kiedy zaczęłam czytać "Ukrytą Łowczynię" myślałam, że tej książki nie skończę albo, że skończę ją w wielkich męczarniach, ale Cecile w końcu się ogarnęła i te pozostałe 350 stron czytało mi się niezwykle przyjemnie. Pod koniec jeszcze miałam z Cecile mały zgrzyt, bo okłamała ona Tristana....nie wróć!...zataiła przed Tristanem prawdę w sprawie naprawdę ważnej i nieodzownej do rozwiązania problemów i wtedy już miałam ochotę ją zamordować!

Drugim, a zarazem ostatnim elementem, który mi się nie spodobał, było zakończenie! Do bólu złe, do bólu banalne i chyba najgorsze z możliwych. Uwierzcie mi! Kiedy dochodziłam do ostatnich stron, myślałam sobie, że pomimo tego nieporozumienia z Cecile, "Ukryta Łowczyni" jest świetną i zachwycająca pozycją, a Danielle L. Jensen stanie blisko miejsca na podium wśród najlepszych autorek, ale NIE! Ostatni zdanie lub akapit (już nie pamiętam) było po prostu...śmieszne! Autentycznie po jego przeczytaniu zaczęłam się śmiać, bo wydawało mi się bez sensu. Ja rozumiem, że "Ukryta..." jest drugim tomem trylogii i że trzeba było zakończyć tą powieść w taki sposób, by czytelnicy chcieli sięgnąć po część trzecią, ale myślę, że naprawdę obeszło by się bez tego.....Ciiii....Nie będę tu spoilerować! :D

Dobrze, przechodzimy więc do pozytywnych cech książki.

Oprócz tego akapitu, w którym wychwalałam styl autorki i możliwość szybkiego czytania "Ukrytej Łowczyni", to chciałabym zwrócić uwagę na problemy głównych bohaterów. W szkole uczyłam się, że bez względu na to, jaką decyzje podejmie bohater, wybór będzie dla niego niekorzystny, to mowa o bohaterze tragicznym (nie uciekajcie stąd-już więcej nie będzie żadnych definicji) i mogę śmiało powiedzieć, że Cecile i Tristan do takich bohaterów należą. 

Jeśli dziewczyna zdejmie klątwę, to będzie mogła żyć szczęśliwie u boku Tristana. Ale za to do świata ludzi przedostaną się złe i okrutne trolle, które urządza mieszkańcom rzeź. Jeśli zaś jej nie zdejmie, nie ma szans na zobaczenie się z Tristanem i prawdopodobnie będzie cierpieć na chorobę psychiczną i w końcu umrze z szaleństwa, bo.....a nieważne-to spoiler, więc ciii.....

Sami więc widzicie, że ich położenie jest bardzo, ale to bardzo złe. Dzięki autorce, która wprowadziła rozdziały opowiadane raz z perspektywy Cecile, a drugi raz z perspektywy Tristana-co jest naprawdę świetne i dużo daje tej książce-możemy wiedzieć, co dzieje się w głowach bohaterów, z jakimi problemami się zmagają, jak cierpią i jak boli ich świadomość możliwej utraty drugiej połówki. Ten zabieg jest takim dopełnieniem całej powieści, która dzięki niemu jest jeszcze bardziej ciekawa i wyzwala w czytelniku emocje.

Możecie się zastanawiać, dlaczego tytuł tego posta brzmi "Moim mężem jest troll...". Otóż moi kochani, Tristan dołączył do grona moich literackich mężów.

Ten troll to wcale nie jakiś okrutny, zły i bezlitosny stwór, tylko postać niezwykle czuła, troskliwa i opiekuńcza. I nie mówię tu tylko o tym, że zachowywał się tak w stosunku do Cecile. Nie. Jego dobroć widać także w stosunkach i relacjach na tle władca-poddani. Za swoich ludzi czuje on wielką odpowiedzialność i pragnie ich wolności, szczęścia i życia na jakie zasługują, a także walczy o równouprawnienie-pragnie by zaczęto się liczyć z trollami z domieszką ludzkiej krwi. Do tego Tristan to niezwykle mądry, bystry i inteligentny mężczyzna, więc sami widzicie-nie mogłam przejść obok niego obojętnie.

Ostatnią-tak myślę-kwestią, na którą chcę zwrócić uwagę są występy Cecile. 

Z jakichś powodów Cecile znajduje się w Trianon i występuje na deskach sceny operowej. 

Jestem osobą, którą niezwykle zachwyca, czaruje i urzeka sztuka- malarstwo, architektura, śpiew czy taniec. Kiedy więc czytałam opisy przygotowań do przedstawień, barwnych sukienek i przepięknych stroi, a także magiczne opisy samych występów, to moja wyobraźnia wprost szalała, tworząc obrazy zapierające dech w piersiach. I kiedy tak sobie o tym czytałam, to wcale nie byłam w moim pokoiku, nie siedziałam na łóżku i nie piłam herbaty, tylko znajdowałam się na widowni, w operze, w przepięknej długiej sukni i dżentelmenem przy boku. ACH..... *.*

Polecam Wam sięgnąć i po "Porwaną pieśniarkę" i po "Ukrytą Łowczynię", bo pierwszy tom jest fenomenalny, a drugi pomimo kilku niedociągnięć i głównej bohaterki, nadal trzyma poziom i jest niesamowity.

Jeśli nie przeszkadzają Wam sceny-są tylko dwie-krwawych ofiar rytualnych, to jak najbardziej książka jest dla Was. 

:D

OCENA KOŃCOWA:

FABUŁA: 10/10

BOHATEROWIE: 8/10

STYL AUTORA: 10/10

OPRAWA WIZUALNA: 9/10

Wynik końcowy: 37/40

Czytaliście? Planujecie? Zachęciłam Was, a może wręcz przeciwnie? Jak zawsze podzielcie się opiniami w komentarzach-będzie mi bardzo miło!

~Marta