#26 "Rywalki", "Elita", "Jedyna" Kiera Cass [Uroczy schemat?]

OPIS FABUŁY "RYWALEK":

W królestwie Illei za niedługo rozpoczną się Eliminacje. Trzydzieści pięć dziewcząt będzie starało się skraść serce księcia Maxona, a co za tym idzie-zostać jego żoną i stać się przyszłą królową Illei. 

Społeczeństwo Illei jest podzielone na numerki. America Singer jest szóstką, czyli należy do kasty artystów. Jej rodzinie nie za dobrze się powodzi-brak pieniędzy i pusty brzuch to nic nowego w rodzinie Ami. Dziewczyna za namową matki, a także ukochanego-Aspena-decyduje się wysłać formularz zgłoszenia do Eliminacji. Ku jej wielkiemu zdziwieniu zostaje jedną z kandydatek. Ami musi opuścić dom i swoją miłość, co jej się za bardzo nie podoba. 

Jednak, gdy poznaje księcia Maxona, zastanawia się, czy ta rywalizacja będzie aż taka zła.  

MOJA OPINIA:

  

Ta książka mnie prześladowała. Widziałam ją wszędzie-WSZĘDZIE. Blogosfera przelewała się od jej recenzji, strony na Facebook'u zachwycały się tą powieścią, księgarnie eksponowały ją tak, by była widoczna z kilkunastu metrów. Seria "Rywalki" jest bardzo popularna i wielu książkoholików wymienia ją jaką swoją ulubioną. Czy dołączyłam do tego grona? Zdecydowanie nie. 

Zacznę może od negatywów, bo jest ich niestety więcej.

SCHEMATYCZNOŚĆ. 

Wiem, że w dzisiejszych czasach bardzo trudno stworzyć oryginalną historię, która nie będzie przypominała żadnej innej. Tak zwanych dystopii i utopii jest teraz mnóstwo i często mają one właśnie elementy wspólne, schematy są powielane, a motyw przewodni podobny. Są oczywiście autorzy, którzy potrafią od tej szablonowości odejść i robię to w naprawdę świetny sposób, ale Kiera Cass się do nich nie zalicza.

"Rywalki" bardzo przypominały mi "Igrzyska Śmierci", i jak piszę tu, że "bardzo" to mam na myśli BARDZO BARDZO!!

Przedstawię Wam to na podstawie takiego porównania:

---> Społeczeństwo Illei jest podzielone na tych "lepszych" i "gorszych". Oczywiście pałac jest najbogatszy, "jedynki", "dwójki" i "trójki" także do biednych nie należą, a im dalej w dół tym większa bieda, nędza, wyzysk i ubóstwo. (R)

---> Społeczeństwo Panem jest podzielone na dystrykty. Kapitol rządzi wszystkim, jest najbogatszy i pławi się w luksusach. Dystrykty: 1, 2 i 4 są uprzywilejowane i mają wszystko czego im trzeba. Im bardziej w dół tym większa bieda, bezrobocie i śmierci z głodu. (IŚ)

---> Motyw rebeliantów, który w pierwszym tomie został tylko zarysowany, w drugim prawie że pominięty, a w trzecim wytłumaczony. Nie jest to wątek główny, ale występuje. (R)

--->Pojawia się dobrze zarysowany motyw rebeliantów, którzy podejmują walkę z Kapitolem. Wyraźnie zarysowany w trzecim tomie (bunt, zamieszki, wojna). (IŚ)

--->America Singer zgłasza się do "Eliminacji" w znacznej części po to, by jej rodzina dostała wynagrodzenie-pieniądze. Robi to by wesprzeć bliskich i dać im szansę na lepsze życie. (R)

--->Katniss Everdeen zgłasza się do "Igrzysk" za swoją siostrę. Chce zapewnić jej bezpieczeństwo i dać szansę na normalne życie. (IŚ)

--->America powiedziała, że jest taką przedstawicielką, symbolem ludzi biedniejszych, dając im tym samym nadzieję na na lepsze życie. (R)

--->Katniss staje się twarzą rebelii. Jest Kosogłosem-symbolem wolności. Prowadzi ludzi do zwycięstwa, daje im szansę na lepsze życie i równe traktowanie. (IŚ)

--->Trójkąt miłosny: America kocha Aspena, ale musi go opuścić ze względu na "Eliminacje". Tam poznaje Maxona, do którego zaczyna coś czuć. (R)

--->Trójkąt miłosny: Katniss czuje coś do Gale'a, ale z powodu "Igrzysk" musi się z nim rozstać. Tam poznaje Peetę. Między nimi rodzi się uczucie. (IŚ)

--->Rywalizacja trzydziestu pięciu dziewczyn o męża i koronę, czyli o lepsze życie. Wiadomo, że księżniczką ma zostać tylko jedna z nich. (R)

--->Rywalizacja dwudziestu czterech osób. Walka o przetrwanie, o życie będące "Życiem zwycięzcy"-bogactwo, dostatek, pozycja społeczna. Wygrać może tylko jedna osoba. (IŚ)

Sami więc widzicie, że to podobieństwo do innych dystopii (tu: do "Igrzysk Śmierci"), ta schematyczność gdzieś w "Rywalkach" została i jak dla mnie jest to ogromny minus tej powieści, bo przez to nie jest ona wyjątkową, oryginalną i  ciekawą historią, a myślę, że właśnie na taką potencjał był ogromny.

Kolejną wadą tej książki jest PRZEWIDYWALNOŚĆ.

Nie wiem, czy to dlatego, że już znałam po części zakończenie historii, czy dlatego, że książka jest po prostu do przewidzenia, ale nic mnie w "Rywalkach" nie zaskoczyło. Od początku wiedziałam, co się wydarzy, jak rozwiną się pewne wątki, jakie relacje będą panować między bohaterami, a zakończenie nie było intrygujące, nie zachęciło mnie do dalszego czytania tej serii. Było do bólu banalne, oklepane i szczerze mówiąc to nijakie. Nic ta książka nie wniosła do mojego życia, nie dostarczyła mi nowych, świeżych wrażeń. Nie znalazłam w niej przepięknych cytatów, skłaniających do refleksji ani przesłania, o którym mogłabym rozmyślać godzinami. Jest tu banał na banale, zero jakiejkolwiek akcji, dynamiczniejszych wydarzeń i nawet napady rebeliantów były takie bez polotu. 

Następnym bardzo negatywnym elementem jest GŁÓWNA BOHATERKA.

Na początku America nie chce wysyłać formularza do "Eliminacji", ale kiedy już to robi, twierdzi, że nie ma najmniejszych szans na zakwalifikowanie się. Chce tylko, by rodzina dała jej spokój, a swoje szanse od początku stawia na równi zera. Uważa, że książę nigdy nie wybrałby tak nieatrakcyjnej dziewczyny jak ona, więc nie ma się czym martwić. Taaaa....America bez przerwy powtarza jaka to ona jest brzydka, beznadziejna i nijaka. Uparcie trzyma się tego, chociaż wszyscy jej mówią, że jest naprawdę ładna i mądra. Nienawidzę takich osób. Użalają się nad sobą, a wydaje mi się, że w głębi serca dobrze wiedzą o swoich zaletach, tylko cieszy ich fakt ciągłego komplementowania. UGH -.- 

Okey, jesteśmy na etapie, w którym Ami mówi, że nie ma żadnych szans, ale mimo to wciąż rozmyśla jakby to było znaleźć się w pałacu. Przez pierwsze kilkadziesiąt stron tylko na tym się skupia. Kiedy już dostaje się do grupy 35 dziewczyn, trafia do pałacu i odnajduje się w nim jakby urodziła się księżniczką. No, cholera jasna! Biedna dziewczyna, która nie miała czasem, co do garnka włożyć, nagle w roli "księżniczki" odnajduje się idealnie-wydaje rozkazy, ma nienaganne maniery.....Ja wiem, że jakąś przyzwoitość i klasę trzeba zachować, ale takie zachowanie jest raczej mało realne. 

Przez kolejne 200 stron America była bardzo sympatyczna. Pokazała swoje dobre serce, mądrość i rozwagę. Myślałam, że nawet mogę ją polubić, pomimo tego słabego początku. Ale nie. NIE! Ostatnie 30 stron to była istna tortura. Ami zachowała się jak nieodpowiedzialna, głupia dziewucha i naprawdę miałam wielką ochotę ją zamordować. Zastanawiałam się, gdzie zniknęła ta rozważna, mądra dziewczyna i czemu nagle w książce pojawia się jakaś infantylna dziewczynka. Wówczas na zawsze przekreśliłam pannę Singer i tym oto sposobem dołączyła ona do Teresy z "Więźnia Labiryntu", Tessy z "Mechanicznego Anioła" i Allyson z "Ten jeden dzień". GRATULACJĘ!

Nie wiem, dlaczego autorka zdecydowała się uczynić Americę narratorką tej powieści, ale pani Cass popełniła fatalny błąd! Swoimi przemyśleniami dziewczyna tylko irytuje i zniechęca do tej książki! Gdybym musiała słuchać jej myśli 24/7 to chybabym oszalała albo dokonała jakiejś zbrodni. 

Chyba już ostatnią negatywną cechą "Rywalek" jest STYL AUTORKI. 

Nie wiem, czy to wina tłumaczenia, czy Kiera Cass tak pisze, ale kilka zdań w tej książce było dla mnie kompletnie niezrozumiałych. Niektóre wypowiedzi wyglądały jakby kilka wyrazów posklejano ze sobą całkiem przypadkowo i dano je jako zdanie. Często były one pozbawione sensu i albo musiałam przeczytać je kilka razy, żeby móc je zrozumieć albo się poddać i domyślić się, co autorka miała na myśli. Znalazłam też kilka literówek, co zdarzyło mi się po raz pierwszy, ale to już chyba wina wydawnictwa. Nie wiem, więc jak coś to przepraszam wydawcę. 

I jeśli już jesteśmy przy wydaniu, to nie mogę nie wspomnieć o okładce "Rywalek".  Jest ona tak piękna, tak magiczna i dziewczęca, że mogłabym ją podziwiać godzinami. Suknia jest piękna-kocham stroje z dawnych czasów, a sukienka do samej ziemi to istny obłęd, połączenie koloru niebieskiego i białego jest olśniewające, a całość tworzy niezwykły, baśniowy efekt. 

Tym oto akcentem przeszliśmy do pozytywnych cech książki. Nie martwcie się-są tylko dwie, więc za bardzo się nie rozpiszę. 

Po pierwsze SZYBKOŚĆ CZYTANIA.

"Rywalki" przeczytałam w jeden dzień. Moim zdaniem jest to książka na jedno posiedzenie. Rozdziały są krótkie, treść zwięzła i na temat, brak tu nudnych opisów i niepotrzebnych fragmentów. Pomimo tego, że fabuła była banalna i nic nadzwyczajnego się w tej książce nie działo, to cały czas o niej myślałam. Ma ona w sobie coś takiego, co mnie do niej przyciągało. Z każdym kolejnym rozdziałem miałam ochotę na więcej i więcej. 

Po drugie MAXON.

Książę jest na dobrej drodze by stać się moim "książkowym mężem", ale jeszcze zobaczymy. Był on jedynym bohaterem jakiego polubiłam i czekałam tylko na rozdziały z jego udziałem. Maxon jest trochę nieśmiały, ale ta jego nieporadność jest urocza. Do tego to materiał na dobrego, mądrego władcę i czułego, kochającego męża. Ma poczucie humoru i bez wątpienia umie rozbawiać. Moim zdaniem to on robił tę historię i sprawił, że nie miałam jej dość. To ze względu na niego sięgnę po drugi tom tej serii. Maxon jest przeuroczy i przekochany i moje nastoletnie serce bardzo go polubiło.

Podsumowując, "Rywalki" to schematyczna, prosta opowieść, nie wymagająca od czytelnika większego zaangażowania. Nic nowego do życia nie wnosi i jest takim "odmóżdżaczem". Irytująca bohaterka i duże podobieństwo do "IŚ" sprawią, że raczej nisko ją ocenię. Mam do niej mieszane uczucia, gdyż postać Maxona i możliwość przeniesienia się myślami do królestwa-do pięknych sukien i okazałych pomieszczeń-była czymś fantastycznym i przez chwilę poczułam się jak mała dziewczynka, marząca o swoim księciu, balu i pierwszym pocałunku. 

Dostrzegam jednak jej liczne wady, przez co "Rywalki" na pewno nie zagoszczą na długo w moim sercu.

"ELITA"

Daruję sobie opis fabuły, gdyż akcja dalej dzieje się na zamku, nadal trwają "Eliminacje" i myślę, że już mniej więcej wiecie w jakich klimatach "siedzimy".

O "Elicie" wypowiem się bardzo krótko, bo nie chcę by ten post był za długi i szczerze to mało mam o niej do powiedzenia, a do tego działy się w niej te same sytuacje co w pierwszej części.

Była tak samo średnia jak "Rywalki", a nawet gorsza. Zero akcji, te same nudne wydarzenie i America. O ile w pierwszym tomie ta dziewucha była jeszcze do zniesienia, o tyle ta część z jej udziałem to porażka. Naprawdę chyba najgorszy błąd jaki popełniła  Kiera Cass to narracja pierwszoosobowa z punktu widzenia Americi. Kiedy musiałam czytać o jej niedorzecznych rozterkach, absurdalnych problemach i nielogicznych dylematach, to myślałam, że gorzej już być nie może. Bez przerwy główna bohaterka myśli tylko nad tym, którego z mężczyzn ma wybrać. Raz odtrąca tego, innym razem drugiego, a potem robi sceny zazdrości-zwłaszcza Maxonowi, kiedy ten zacznie zwracać uwagę na inne dziewczyny. Miałam ochotę rzucić tą książką o ścianę i zdeptać ją, ale nie mogłam, bo nie była moja....Gdyby nie ta jedna rzecz, to zrobiłabym to bez wahania, gdyż jeszcze chyba nigdy nie męczyłam się tak z czytaniem książki. America króluje na liście irytujących bohaterek!

"JEDYNA"

Ten tom polubiłam najbardziej ze wszystkich trzech. America w końcu się opamiętuje, chociaż ma tam pewne odchyły pewne wpadki jej się zdarzają,  to już jej to wybaczam, bo dziewczyna naprawdę się postarała i wydoroślała. 

W "Jedynej" został rozwinięty wątek rebeliantów, który bardzo mnie ciekawił.  Tego elementu było tu bardzo dużo, z czego się ucieszyłam, bo dzięki niemu coś się w końcu działo, jakiś dreszczyk emocji on wywołał i sprawił, że akcja nabrała tempa. Pozostał jednak jakiś tam niedosyt, bo myślę, że można byłoby ten wątek bardziej dopracować i zwrócić na niego większą uwagę już we wcześniejszych tomach, przez co moim zdaniem ta trylogia wiele by zyskała. Niemniej jednak motyw ten był bardzo dobry i pod koniec książki pozostawił mnie w lekkim szoku. 

Maxon oficjalnie stał się moim mężem! ♥ Jest to taki bohater, który skrada serce czytelniczek od samego początku i z biegiem czasu udowadnia nam, że warto było ofiarować mu tę miłość. Myślę, że książę jest takim mężczyzną, o którym marzy większość z nas.

Rozwiązanie całej historii bardzo mnie zadowoliło. Cieszyłam się, że autorka skończyło to w taki, a nie w inny sposób. Kiera Cass wyraźnie poprawiła swój styl pisania w tej części i "Jedyną" czytało mi się niezwykle przyjemnie. Myślę, że sięgnę po dalsze części tej serii, opowiadające już o kimś innym i mam nadzieję, że się nie zawiodę. 

Pewnie zastanawiacie się dlaczego zdecydowałam się sięgać po kolejne tomy serii "Selekcja" skoro już pierwszy był dla mnie bardzo zły. I szczerze to trudno jest mi to wytłumaczyć, ale się postaram.

Te książki mają niesamowity klimat! Jest to jeden (oprócz Maxona) z największych plusów tej historii. Pomimo wszystkich błędów, które musiałam tym książkom wypomnieć, to czuję do nich coś w rodzaju sympatii. Byłam szalenie ciekawa dalszej historii dziewcząt i cały czas pragnęłam powrócić do tego magicznego świata Illei. Jednym słowem-zaangażowałam się i to naprawdę mocno.

Ta trylogia ma liczne błędy, ale moje nastoletnie serce zaakceptowało je (może oprócz Americi), bo dostałam uroczą, słodką opowieść, która pozwala mi wierzyć w miłość jak z bajki. No bo umówmy się-jestem nastolatką, mam prawo wierzyć w taką miłość jaka została tu ukazana, mam prawo marzyć, bo nie znam jeszcze trudów życia i cierpienia, które potrafi ono zadać. 

 "Rywalki", "Elita" i "Jedyna" były dla mnie niezwykle przyjemną i wspaniałą przygodą i chyba jednak nie zapomnę tych książek tak szybko, jak mi się wydawało.

CYTATY-warte przeczytania:

"Podskakiwałam po sali jak ślepy łoś, ale brak naturalnej gracji nadrabiałam zapałem."

[O zakochaniu]: "To najcudowniejsza i najbardziej przerażająca rzecz, jaka może ci się przytrafić-odparła.-Wiesz, że udało ci się znaleźć coś cudownego i  chcesz to zatrzymać na zawsze, ale jednocześnie w każdej sekundzie obawiasz się, że możesz to stracić."

"Złam mi serce. Złam je tysiąc razy, jeśli zechcesz. Możesz z nim zrobić, co chcesz, bo należy tylko do ciebie."

OCENA KOŃCOWA:

 "RYWALKI", "ELITA", "JEDYNA":

FABUŁA: 5/10,  5/10,  7/10

STYL AUTORA: 6/10,  7/10,  8/10

BOHATEROWIE: 7/10,  8/10,  8/10

OKŁADKA: 10/10,  9/10,  10/10

Wynik końcowy:  28/40,  29/40,  33/40

Z chęcią przeczytam Wasze opinie na temat tej książki. 

Jeśli ją lubicie, napiszcie mi, dlaczego?

Jeśli jej nie lubicie, także chętnie poczytam o przyczynach?

Dyskutujmy, moi drodzy!

Dziękuję Ci K. za pomoc-jesteś niezawodną przyjaciółką! ♥♥♥

~Marta