#54 "More happy than not. Raczej szczęśliwy niż nie" Adam Silvera

Zazwyczaj jest tak, że jeśli jakaś książka podoba się sporej liczbie osób i jest zachwalana z każdej strony, to mnie się ona nie podoba. I nie chodzi tutaj o to, że jestem tak wypaczona, że na przekór wszystkim zwolennikom danej powieści mieszam ją z błotem, uważając za okropną. Po prostu po tak wielu zachwytach, atakujących mnie z każdej strony, moje oczekiwania do danej pozycji stają się wygórowane, przez co taka książka wypada finalnie w moich oczach słabo i przereklamowanie. Jak było tym razem? Czy "More Happy Than Not..." pokonało postawioną poprzeczkę? Przekonajmy się! 

Książka opowiada o szesnastoletnim Aaronie, którego ojciec popełnił samobójstwo. Z tym bolesnym faktem pomaga uporać się chłopakowi jego dziewczyna Genevieve. Jednak smutek po stracie ojca wciąż pozostaje, a blizna na nadgarstku Aarona jest  dowodem jego słabości i zagubienia. Genevieve wyjeżdża na obóz malarski, a Aaron zostaje sam. Czy zdoła poradzić sobie bez wsparcia dziewczyny? Co do jego życia wniesie nowo poznany Thomas? Dlaczego Aaron chce się zwrócić do Instytutu Leteo, gwarantującego wymazanie wspomnień i dającego szansę na nowy start? 

Adam Silvera stworzył historię przepełnioną smutkiem. To pierwsze co przychodzi mi na myśl, kiedy myślę o tym tytule-ból, wyzierający z kolejnych stron. I jeśli mówię BÓL, to mam na myśli cierpienie naprawdę dotkliwe, przeszywające serducho i opętujące myśli. Historia Aarona dotknie nawet najtwardszego czytelnika i niejednokrotnie doprowadzi go do łez. Samego autora zaś mogę postawić na podium razem z M. Quickiem jako najlepszych pisarzy książek młodzieżowych, ale książek nie infantylnych i sztampowych, ale wyjątkowych, z przesłaniem i głęboko poruszających. 

Adam Silvera stworzył bardzo prawdziwych bohaterów. Świetnie skonstruowani prowadzą nas oni przez karty tej powieści i z każdą kolejną stroną sprawiają, że czytelnik nawiązuje z nimi jeszcze większą więź. 

Postać Aarona Soto jest jedną z najlepiej wykreowanych wśród wszystkich bohaterów nastoletnich z jakimi miałam okazję do tej pory się spotkać. Jego kreacja jest bardzo autentyczna i naturalna, chłopak jest prawdziwy w tym, co mówi, myśli, czuje i robi. Nie zachowuje się wymuszenie  lub nieadekwatnie do środowiska młodzieżowego. Jest bohaterem zagubionym i szukającym siebie, pełnym niepewności i chwil zwątpienia w swoją osobę. Czytelnik ma możliwość obserwowania jego walki o akceptację i szczęście. Aaron jest postacią, co do której z marszu pała się sympatią i angażuje w jego historię. 

Warto zaznaczyć, że bohaterowie "More Happy Than Not..." nie są postaciami papierowymi i jednowymiarowymi. Tutaj każdy ma swoją historię, często pełną blizn, każdy odczuwa emocje, z którymi nie zawsze potrafi sobie poradzić, każdy jest istotną częścią tej książki i dokłada cegiełkę w jej niesamowitość. 

Autor poruszył w swojej powieści bardzo istotny temat-temat tolerancji. Cieszę się, że w książce młodzieżowej zawarł on tak ważną kwestię. Poruszył ją w sposób odważny, szczery i dobitny. Przedstawił bowiem różnorodne spojrzenia na homoseksualizm, które często były szokujące i wywołujące smutek. Nie ukrywajmy tego, że autor mówi o rzeczach trudnych, pełnych kontrowersji, a nawet zaliczanych do tematów TABu. Ale to w jak wyważony i odpowiedni sposób o tym mówi, uświadamiając i wzbudzając empatię w czytelniku, jest naprawdę niesamowite. Po skończeniu tej pozycji wydarzenia w niej zawarte, chwile, w których nie dało się dostrzec tej tolerancji, pozostają jeszcze na długo w pamięci i sama osobiście złapałam się na tym, że roztrząsam pewne kwestie i myślę nad sytuacją bohaterów tej książki.

Adam Silvera zwraca również uwagę na wartość wspomnień. W umiejętny sposób wplata do fabuły instytut, który wymazuje z pamięci pewne wydarzenia, o których ludzie chcą zapomnieć. Z początku wątek ten wydawał mi się nie na miejscu, ale w ostateczności okazał się on ciekawym urozmaiceniem i uzupełnieniem całej historii, a nawet mogę powiedzieć, że tworzył jej istotną część. To również w dużej mierze przez niego i przez to do czego doprowadził, popłakałam się...

Autor "More Happy Than Not..." ma niesamowicie przyjemny styl pisania. Pisze z lekkością, humorem i dużą przenikliwością. Obserwuje rzeczy, które normalnie ludziom umykają. Potrafi zaciekawić i wciągnąć, wywołać masę różnych emocji, a przede wszystkim zachwycić. Tę książkę czyta się błyskawicznie, pomimo tego, że porusza ona tematy niełatwe. Jest to lektura na jedno wolne popołudnie, która paradoksalnie pozostanie w pamięci na o wiele dłuższy czas. 

"More Happy Than Not. Raczej szczęśliwy niż nie" polecam wam z całego serca. Jest to książka mądra, zmuszająca do refleksji, ale takiej prawdziwej i to na różnego typu tematy, nie tylko tolerancji. Do tego napisana świetnym, płynnym językiem sprawia, że w historię Aarona angażuje się całym sobą. Książka o tematach trudnych, ale ważnych i przede wszystkim pozostająca długo w sercu.

Czytaliście? 

Podobała wam się?

Możecie dopiero planujecie? 

Nie wahajcie się ani chwili! 

To kawał dobrej książki! 

~Marta